Με αφετηρία ένα άγνωστο σήμερα
και προορισμό ένα αμφίβολο αύριο ταξίδι ξεκινώ,
μες τη διαδρομή του χρόνου ατενίζοντας το ιδανικό.
Ελλοχεύω στα μυστικά περάσματα αποδέκτης
να γίνω των καλών οιωνών τ' αδιάβατα μονοπάτια να περάσω,
αλώβητος απ' τους λαβύρινθους της μοναξιάς να βγω.
Με πλοίο νου πειρατικό αναχωρώ
έχοντας εισιτήριο τις απαντοχές μου
και χάρτη τον τετράγωνο ορίζοντα.
Χρησμό ευνοϊκό σέρνω μαζί μου σύντροφο πιστό,
δώρο θεϊκό για να τρομάζει τους φόβους,
ν' αναμετράει τα όρια της πίστης μου.
Πυξίδα στην άβυσσο που διαβαίνω.
Ανάγκη μου να επιλέξω
μια από τις όψεις του νομίσματος.
Επένδυσα στη ζωή και με ζημίωσε,
ακολούθησα το αγελαίο ένστικτο των ρυθμών της
και εξολοθρεύτηκα αναλώθηκα ολοκληρωτικά στη δράση της.
Αναζητώ χαμένος καταφύγιο στο μαυσωλείο μου
μοναχικός οδοιπόρος με φυλαχτό τα ξόρκια,
της ποινής μου τους μάγους αψηφώ.
Ψάχνοντας τα φανερά μυστικά τους να κουρσέψω
κι αγναντεύοντας την ανατολή του Άδη,
να γεμίσω της σιωπής μου τις άδειες σελίδες.
Το φειδωλό χρόνο να ξεπεράσω
κι ενώ θα χύνομαι στο άπειρο,
να εξαγνίσω το θάνατο.
Πότισε θεέ τις ρίζες μου,
δώσε μου δύναμη να αναρριχηθώ στο βασίλειο σου
μέλος του να γίνω.
Γιατί το σκοτάδι είναι πολύ κοντά
αρκεί να κλείσω τα μάτια.
Τ' όνειρο όμως θα είναι αστείρευτο;
Αναστέλλω κάθε υπεράσπιση για
το καταδικασμένο τέλος και οδοιπορώ,
για την ελεύθερη αιωνιότητα.
πόσο σε νιώθω alma libre. και πόση ανάγκη έχω να σου πω: ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ μόνη σου-μόνος σου σε αυτό το ταξίδι! και με το χέρι να σου κρατώ θέλω να σου ομολογήσω: "το ελαχιστότατο φωτόνιο, είναι πιο δυνατό από το μεγαλύτερο σκότος". Και πως στην μεγαλύτερη αδυναμία μας, βρίσκεται τελικά και η Δύναμή μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σε δω στον δρόμο! Το ποιήμα σου με συγκίνησε και άγγιξε ιδιαίτερα!!!
Μας εντυπωσιάζεις φίλε/η κάθε φορά με τα ποιήματά σου. Ο στίχος "Το φειδωλό χρόνο να ξεπεράσω
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ενώ θα χύνομαι στο άπειρο,
να εξαγνίσω το θάνατο." για μένα είναι η νέα πρόκληση της ανθρώπινης υπόστασης
Πολύ Καλό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπροστά σε έναν καθρέπτη λυπημένα πρόσωπα παίρνουν μορφή, ανάσες ερωτά το θολώνουν και είδωλα παλιά κρύβονται από την αλήθεια του σήμερα ή το ψέμα του χθες,από την αλήθεια της μοναξιάς τους. Κάθε αντανάκλαση είναι ένα μέρος του πόνου, μια ανάμνηση χωρίς τέλος, μονάχα με το πιο γλυκό ξεκίνημα...μονάχα με το πιο πονεμένο τέλος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Αλήθεια τι πιστεύετε?Υπάρχει ο έρωτας σαν συναίσθημα ακέραιο?Ή είναι απλά μια ανάγκη που δημιουργεί ο ψυχισμός μας για να αποφύγει την επιλογή μεταξύ μοναξιάς και μοναχικότητας?
η ερώτησή σου alma libre με απασχολεί!!! την περιεργάζομαι μέχρι να τα βάλω σε τάξη μέσα μου ώστε να μπορέσω εγγράφως να σου απαντήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφή