Καλή Χρονιά !!

Σε

όσους

τους αρέσει ο

ύπνος, αλλά ξυπνούν

πάντα με καλή διάθεση,

όσους χαιρετούν ακόμη με ένα φιλί,

όσους δουλεύουν πολύ, αλλά δεν ξεχνούν

το νόημα της ζωής, όσους κολλάνε στην κίνηση

και βρίσκουν ευκαιρία να τηλεφωνήσουν σε φίλους,

όσους κλείνουν την τηλεόραση για να πουν δυο κουβεντούλες, όσους

είναι ευτυχισμένοι ακόμη και όταν καταφέρνουν τα μισά, όσους τραγουδούν

 δυνατά κι ας μην έχουν καλή φωνή, όσους τα βλέπουν μαύρα μόνο όταν είναι σκοτάδι,

όσους έχουν τον ενθουσιασμό ενός παιδιού και την ωριμότητα ενός μεγάλου,

όσους έχουν καταλάβει ότι δεν αγοράζονται όλα με το χρήμα, όσους δεν

περιμένουν τα Χριστούγεννα

για

να

γίνουν

καλύτεροι

άνθρωποι,

αλλά προσπαθούν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!

ΟΛΟΨΥΧΑ.

Καλή Χρονιά!

Nikos Deja Vu - Millenium - The last sunset of the 20th century (Rare Film)

"Πριν 10 χρονια η Ελλαδα εστελνε για τους εορτασμους τις χιλιετιας

αυτο το βιντεο που ακομα καθε φορα με κανει να συγκινουμαι.

Δεκα χρονια μετα επικαιρο παντα αξιζει να το δουμε

για να θυμηθουμε μεσα σε ολα αυτα που περναμε

οτι ζουμε και προσπαθουμε για την ωραιοτερη χωρα στο κοσμο"

Xroma

Θα είμαι εκεί - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Θα είμαι εκεί

στις πιο κρυφές διαδρομές σου...θα είμαι εκεί

Θα είμαι εκεί

μικρές ρωγμές απ'τις στιγμές σου,θα είμαι εκεί

Στην καθημερινότητα σου σκόνη απ'τα αστέρια στα μαλλιά σου...θα είμαι εκεί

Και ας λες πως θες να μ'αποφύγεις

στα αδιέξοδα που καταλήγεις...θα είμαι εκεί

Στα τόσα έξοδα του μήνα

λιμάνι μέσα στην Αθήνα...θα είμαι εκεί

Θα είμαι εκεί

αόρατος δεν θα με βλέπεις...θα είμαι εκεί

Θα είμαι εκεί

στα ασήμαντα που παραβλέπεις...θα είμαι εκεί

Θα σ'αγκαλιάζω δίχως χέρια

φεγγάρι μεσ΄τα μεσημέρια...θα είμαι εκεί

Όταν θα βγαίνεις μ'άλλους τύπους

μεσ'της καρδούλας σου τους χτύπους...θα είμαι εκεί

Στα τόσα έξοδα του μήνα

λιμάνι μέσα στην Αθήνα...θα είμαι εκεί

 

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ-COHN BENDIT-ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΕΤΣΙ...

Μουσική: Θ. Μικρούτσικος - Στίχοι: Ν.Καββαδίας: Οι 7 Νάνοι

η πραγματικότητα είναι αυτή που εμείς δημιουργούμε...

γιατί τι νόημα έχει η ζωή χωρίς τις μικρές στιγμές; υπέροχο!

Ο Διονύσης Σαββόπουλος κάνει μάθημα Ελληνικών στην Διαμαντοπούλου

Τα ελληνικά είναι τραγούδι.
Πρέπει να σας πω ότι δεν ήμουν πάντοτε υπέρ των τόνων. Τούς θεωρούσα διακοσμητικά στολίδια, κατάλοιπα άλλων εποχών, που δεν χρειάζονται πια. Και καθώς δεν ήμουν ποτέ καλός στην ορθογραφία, το μονοτονικό με διευκόλυνε. Βέβαια, η γλώσσα χωρίς τόνους φάνταζε στα μάτια μου σαν σεληνιακό τοπίο, αλλά νόμιζα ότι αυτό ήταν μια προσωπική μου εντύπωση, θέμα συνήθειας. Ώσπου συνέβη το εξής:

Είχα βρεθεί για ένα διάστημα ν’ ακούω συστηματικά, καινούργια ανέκδοτα τραγούδια, επωνύμων και ανωνύμων, για λογαριασμό τής δισκογραφικής εταιρείας “Λύρα”, προκειμένου αυτή να τα ηχογραφήσει ή να τα επιστρέψει στους συνθέτες. Είναι δύσκολο ν’ απορρίπτεις και ακόμα δυσκολότερο να εξηγείς το γιατί. Όταν βέβαια το τραγούδι είναι τετριμμένο ή άτεχνο, η εξήγηση είναι εύκολη. Μού συνέβη όμως να δω τραγούδια όπου οι στίχοι δεν ήταν άσχημοι και η μουσική δεν ήταν τυχαία, επιπλέον ταίριαζε θεματικά και με τους στίχους. Κι όμως, το τραγούδι συνολικά δεν “κύλαγε” όπως λέμε, οπότε το επιστρέφαμε στον ενδιαφερόμενο με διάφορες ασάφειες και υπεκφυγές.

Το πράγμα με απασχόλησε. Έφερνα στο μυαλό μου μεγάλες ωραίες επιτυχίες, παλιά τραγούδια (…) και τα συνέκρινα μ’ αυτά που απέρριπτα, ώσπου μετά από μήνες διαπίστωσα κάτι πολύ απλό: Όταν μια μουσική μετατρέπει συστηματικά τις μακρές συλλαβές σε βραχείες ή όταν ανεβάζει την φωνή εκεί όπου υπάρχει απλώς μια περισπωμένη, ενώ την κατεβάζει συστηματικά εκεί που υπάρχει ψιλή οξεία, όταν δηλαδή η μουσική κινείται αντίθετα -προσέξτε, αντίθετα όχι στο ρυθμό τού ποιήματος, αλλά αντίθετα στις αναλογίες τονισμού και αντίθετα στην ορθογραφία του- τότε όσο έξυπνη και να ‘ναι, κάνει το τραγούδι δυσκίνητο και ασθματικό.

Στα πετυχημένα τραγούδια δεν συμβαίνει αυτό. Βέβαια, όταν γράφει κανείς πάνω σ’ ένα ρυθμό ή σ’ ένα μουσικό δρόμο, πρέπει να ακολουθήσει τα καλούπια τους, οπότε θα υπάρχουν σημεία όπου αυτή η

Τώρα αυτό πώς να στο πω - Πάνος Μουζουράκης

Ψάχνω τρόπο μες στα όνειρά μου ... λίγο πριν σε χάσω να σε φέρω κοντά μου.

"κάνε άλμα μεγαλύτερο από τη φθορά"!!! 

Οδυσσέας Ελύτης

Mr. Freeman - Όλοι σας, μισείτε ο ένας τον άλλον

 "The more you are motivated by love,
the more fearless and free your actions will be." 
Katherine Mansfield

Το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας - Μπαμπινιώτης

"Το σημαντικό δεν είναι ότι δώσαμε λέξεις. Το σημαντικό είναι οτι δώσαμε έναν τεράστιο αριθμό βασικών εννοιών μέσα από τις οποίες σκέπτεται ο άνθρωπος. Και βέβαίως αυτές οι έννοιες είναι εκφρασμένες με ελληνικές λέξεις. Αυτές οι βασικές λέξεις σφράγισαν τον τρόπο σκέψης του δυτικού, ευραπαϊκού πολιτισμού και αυτή είναι η μεγάλη συμβολή του ελληνισμού!"

CODEX ALIMENTARIUS - η διατροφική γενοκτονία 1/5

Η δολοφονία της γλώσσας οδηγεί στη λαϊκή υποταγή

  Ο Δρόμος είχε τη δική του ιστορία, ήταν μια λέξη μοναχά “Ελευθερία”
Ο στόχος κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος είναι η υποταγή της πλειοψηφίας μέσω της στέρησης γνώσης και έκφρασης. Σε αυτό το πλαίσιο δράσης, το υπερόπλο που ονομάζεται γλώσσα πρέπει να παραμείνει κτήμα μιας Ελίτ. Οι μάζες πρέπει να στερηθούν τον τρόπο δημιουργικής και ελεύθερης έκφρασης ώστε η νόηση και η παιδεία τους να είναι απόλυτα ελεγχόμενες και στείρες. Γι’ αυτό παραδοσιακά κάθε προοδευτική κίνηση είχε ως βασικό αίτημα την παιδεία, όχι ως προς τα κονδύλια αλλά το δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης της Γνώσης.
Το φαινόμενο ελέγχου της ανθρώπινης επικοινωνίας είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Στην Ελλάδα όμως ο χώρος της παιδείας ήταν ανέκαθεν στο στόχαστρο για συγκεκριμένους λόγους που επικεντρώνονται στη ιδιαίτερη φύση της Ελληνικής γλώσσας:

Η Ελληνική κατέχει την πρώτη θέση στο βιβλίο Γκίνες με 5,000,000 λέξεις και άνω των 80 εκατομμυρίων λεκτικών τύπων. Αντίστοιχα η Αγγλική έχει μόλις 490,000 λέξεις. Ακόμα και βάσει του μοντέρνου λεξικού Webster, η Αγγλική γλώσσα φαίνεται να έχει δανειστεί πάνω από 40,000 Ελληνικές

Διαμαρτυρία για την κάρτα του πολίτη 12-12-10 στη Βουλή 11 πμ

Διαφωνία για την επιβολή ηλεκτρονικής ταυτότητας

Με ταχύτητα που εκπλήσσει, και κάτω από συνθήκες που έχουν ήδη προκαλέσει σοβαρές αναταραχές στην Κοινωνία, η Κυβέρνηση, προωθεί με ταχύτητα την επιβολή ηλεκτρονικής ταυτότητας... Όμως υπάρχουν πάρα πολλά ζητήματα που πρέπει να σας απασχολήσουν πριν συμφωνήσετε:

1. Η σημερινή σας ταυτότητα περιέχει στοιχεία που είναι ευανάγνωστα και καθορισμένα. Στην περίπτωση της νέας ταυτότητας, δεν θα μπορείτε να διαβάσετε τι στοιχεία έχουν γράψει σε βάρος σας [...] με έξυπνες αναβαθμίσεις που θα γίνονται εν αγνοία σας, μπορεί να προστίθενται και πολλά άλλα στοιχεία, όπως πολιτικό προφίλ, ποινές κώδικα οδικής κυκλοφορίας, ποινές άλλης φύσης κ.λπ.
Με λίγα λόγια, θα υπάρξει σαφέστατη παραβίαση των ατομικών σας απορρήτων πληροφοριών.

2. Σε μια πιθανή απώλεια της σημερινής σας ταυτότητας, γνωρίζετε πολύ καλά ότι υπάρχει κίνδυνος

Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ (Ελληνικοί Υπότιτλοι)

Ένα, όχι δύο σε ένα !

Είμαι σε περίεργη διάθεση. Δεν ξέρω τι θέλω. Νιώθω μια απροσδιόριστη αδημονία. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα ,ούτε να διαβάσω ούτε να ασχοληθώ με οτιδήποτε.

Κάθομαι στον κομπιούτερ. Παίζω κάνοντας διάφορα. Ανοίγω-κλείνω προγράμματα. Ερχεται ένα μέηλ. Τα μάτια μου είναι κουρασμένα, δεν καλοβλέπω. Πατάω το κουμπί που μεγιστοποιεί τα γράμματα. Διαβάζω το μέηλ, πατάω το κουμπί που τα ελαχιστοποιεί.Το κείμενο γίνεται πάλι μικρό.Συνεχίζω να παίζω με τα κουμπιά. Μικρό-μεγάλο-μικρό μεγάλο.

Και ξαφνικά μένω με το δάκτυλο μετέωρο.   Μικρόκοσμος-Μακρόκοσμος-Μικρόκοσμος-Μακρόκοσμος. Το ίδιο κείμενο. Πότε ασύλληπτα μεγάλο σε έκταση, πότε ασύλληπτα μικρό, σχεδόν αόρατο. Αλλά το   'ιδ ι ο.

Δεν είναι δύο πράγματα που, έστω, μετέχουν της ίδιας ουσίας. Είναι  έ ν α.

Το    ί δ ι ο. Ακριβώς το ίδιο.  Οχι   δ ύ ο   σε   έ ν α.

Σε κάποιες υψηλές στιγμές διαλογισμού, νιώθουμε να γινόμαστε ένα με τη θεϊκή ουσία. Αλλά νιώθουμε ο Θεός και εγώ. Ο δυισμός που αιώνες τώρα έχει ριζώσει μέσα μας, μας κάνει να ξεχωρίζουμε τις δύο έννοιες.

Και αυτό είναι το μεγάλο μας λάθος.

Ο Θεός και εγώ.

Οχι δεν είμαστε δύο σε ένα. Είμαστε ΕΝΑ. Το ίδιο  κείμενο με μικρά ή μεγάλα γράμματα.

Γλαύκα κομίζω εις Αθήνα;

Ισως. Ισως πολλοί να το έχουν βιώσει .

Σ΄εμένα σήμερα αποκαλύφθηκε μ' αυτό τον ευκρινή, σχεδόν ,απτό τρόπο. Κι αισθάνθηκα την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας.

Reabuona

Small Pleasures (Μικρές Χαρές) 2008

ένα παιδί, ένας κόσμος!!! Εθελοντισμός.

Φίλοι μας, καλημέρα όλη μέρα!
Σας αναρτώ κατά λέξη την περιγραφή του 'ένα παιδί, ένας κόσμος' από την σελίδα τους στο facebook. Εκτός του μεγάλου έργου που γίνεται μέσα από τον χώρο αυτό, δίνεται και σε εμάς τους υπόλοιπους η ευκαιρία, να βάλουμε ένα λιθαράκι παραπάνω στον αγώνα τους, προσφέροντας έργο μέσα από τον εθελοντισμό μας!

"Το 'ένα παιδί, ένας κόσμος' ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 από ιδιωτική πρωτοβουλία, έχοντας ως σκοπό την στήριξη οικογενειών με παιδιά προσχολικής ηλικίας που αντιμετωπίζουν κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα.

Πιστεύουμε στην ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των θεμάτων που έχει μια οικογένεια. Οι κοινωνικοί λειτουργοί, σε συνεργασία με επαγγελματίες άλλων ειδικοτήτων, σχεδιάζουν το πλάνο στήριξης προς την επίλυση των θεμάτων της κάθε οικογένειας, και όλοι μαζί, εργαζόμαστε προς το σκοπό αυτό. Το πλάνο στήριξης μπορεί να περιλαμβάνει θέματα πρόνοιας, σωματικής υγείας & υγιεινής, ψυχολογική υποστήριξη, νομικές συμβουλές, εύρεση εργασίας, ένταξη των παιδιών στην σχολική κοινότητα, εκμάθηση ελληνικών, ενισχυτική διδασκαλία, κ.α.. Επίσης, με την βοήθεια δωρεών από ιδιώτες και εταιρίες, στηρίζουμε τις εξυπηρετούμενες οικογένειες με τρόφιμα, είδη υγιεινής, ρουχισμό, παιδικά & σχολικά είδη, κ.α.. Βεβαίως, καθημερινά στηρίζουμε και άλλες οικογένειες που έχουν έκτακτες ανάγκες, χωρίς να υπάρχει προσχεδιασμένο πλάνο στήριξης.

Η συμμετοχή των εθελοντών είναι ιδιαιτέρως σημαντική για το έργο του “ένα παιδί, ένας κόσμος”. Οι εθελοντές πλαισιώνουν όλες τις υπηρεσίες μας. Συνοδείες σε δημόσιες υπηρεσίες με τις οικογένειες, συνοδείες στις επισκέψεις κατ’οίκον με τους κοινωνικούς λειτουργούς, οργάνωση αποθήκης, εκμάθηση ελληνικών, είναι κάποιες από τις δραστηριότητες που βασίζονται στους εθελοντές της ομάδας μας. Επίσης, η συνεργασία μας με επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων είναι ουσιαστική. Η στήριξη από γιατρούς, παιδίατρους, οδοντίατρους, επισκέπτες υγείας, ψυχολόγους, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, μαίες, νομικούς συμβούλους, διερμηνείς, δασκάλους, και καθηγητές, είναι πολύτιμη για την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των θεμάτων που αντιμετωπίζουν οι εξυπηρετούμενες οικογένειες.

ένα παιδί, ένας κόσμος λοιπόν.

Γιατί κάθε παιδί είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Είναι το μέλλον μας, είναι το παρελθόν του καθένα μας (μερικοί τυχεροί παραμένουν ακόμα παιδιά), και σίγουρα τα παιδιά είναι εκείνα που βιώνουν το παρόν πιο έντονα από εμάς. Είμαστε εδώ για να συνεισφέρουμε κι εμείς, με κινητήρια δύναμη εκείνη της ισότητας και τη μοναδικότητας του καθένα, να ξεπεραστούν δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν «μικροί πρίγκιπες» της σημερινής κοινωνίας.

Τελικά, νιώθουμε τυχεροί που στο πάρε-δώσε της ζωής, όχι μόνο δίνουμε αλλά και παίρνουμε ένα σωρό όμορφα πράγματα!"

Επικοινωνία: 

 T: 210 8838 512  /  F:  210 8838 519  /  E: info@paidi-kosmos.gr

Είμαστε Όλοι Συνδεδεμένοι - Symphony of Science 'We Are All Connected'

Carl Sagan:
Η ομορφιά ενός ζωντανού πράγματος δεν είναι τα άτομα που είναι μέσα σε αυτό
αλλά ο τρόπος που αυτά τα ατόμα είναι εναρμονισμένα
Το σύμπαν επίσης είναι μέσα μας
Είμαστε κατασκευασμένοι από το υλικό των άστρων!
Είμαστε ένας τρόπος για το σύμπαν να γνωρίσει τον εαυτό του!

Η Ιστορία ενός Μολυβιού από την Christina Kindness

Η ιστορία ενός μολυβιού !!

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε: - Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα; Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της: - Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό. Το παιδί, περίεργο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο. - Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου! - Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.
Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.
Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.
Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.
Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

John Lennon, Imagine

Imagine there's no Heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today  
Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace

You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one

Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world

You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one

η απόλυτη απόδειξη για τους χημικούς ψεκασμούς (Chemtrail)

Έχετε αναρωτηθεί γιατί ;

Καθρέφτης - Αλκίνοος Ιωαννίδης

Μια μέρα ήρθε στο χωριό η γυναίκα ταραντούλα

και όλοι τρέξαν να την δουν

Άλλοι της πέταξαν ψωμί κι άλλοι της ρίξαν πέτρα

απ' την ασκήμια να σωθούν

Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι, ένα παιδί

Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι, ένα παιδί

Κι είπε, κι είπε ποτέ σου μην τους πεις τι άσκημοι που μοιάζουν

Αυτοί που σε σιχαίνονται μα στέκουν και κοιτάζουν

Κι είπε ποτέ σου μη κοιτάς τον άλλο μες στα μάτια

Γιατί καθρέπτης γίνεσαι κι όλοι σε σπαν κομμάτια

Μια μέρα φέραν στο χωριό άγγελο πληγωμένο τον φέρανε σ' ένα κλουβί

Κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος την ομορφιά του για να δει

Κι ένα παιδί σαν χάδι ωραίο αγγελούδι, ένα παιδί

Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι, ένα παιδί

Κι είπε, κι είπε αν θέλεις να σωθείς από την ομορφιά σου

Πάρε τσεκούρι και σπαθί και κόψε τα φτερά σου

Κι είπε ποτέ σου μη κοιτάς τον άλλο μες στα μάτια

Γιατί καθρέπτης γίνεσαι κι όλοι σε σπαν κομμάτια

[GQ] Παράκληση - Χ. Αλεξίου & Σ. Μάλαμας & Α. Ιωαννίδης (live)

Περπάτησα πάρα πολύ
μα τα φτερά μου τα 'χω χάσει
Μα εσύ που δεν πατάς στη γη
καν' την ψυχή μου να πετάξει
Μ' ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι
ένα αεράκι να μας πάρει
Φωτιά κι αέρας να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας

Ειν' η καρδιά μου μια αυλή
σ' ένα κελί που όλο μικραίνει
Μα εσύ που έχεις το κλειδί
έλα και πες μου το γιατί
Σε κάποια θάλασσα που ο ήλιος τη ζεσταίνει
το όνειρό μου ξαποσταίνει
Νερό κι αρμύρα να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας

Έχω έναν κόμπο στο λαιμό
και μια θηλιά που όλο στενεύει
Έλα και κάνε μουσική την τρέλα
που με διαφεντεύει
Κι αν είναι οι νότες και οι λέξεις
αφελείς τραγούδησε τες να χαρείς
Μ' ένα τραγούδι να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας

ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ'ΡΘΟΥΝ

"I have compassion for my parent's childhoods.

I know now that I chose them because

they were perfect for what I had to learn.

I forgive them and set them free.

And I set my self free."

Louise L. Hay

"Η λύπη όταν μοιράζεται είναι μισή λύπη. 

Η Eυτυχία όμως όταν μοιράζεται, Πολλαπλασιάζεται"

"Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, υπάρχει Αγάπη ή φόβος."

Βούδας

οι δύο λύκοι μέσα μας.

Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε: "Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας.

Ο ένας είναι το Κακό: είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.

Ο άλλος είναι το Καλό: είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η γεναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη."

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του: "Ποιος λύκος νικάει;"

Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά...."Αυτός που ταΐζεις."

ΓΙΑΤΙ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ ΟΤΑΝ ΕΞΟΡΓΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ;

Μια μέρα, ένας σοφός Ινδιάνος έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές
του:
-"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;"
-"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" απάντησε ο ένας.
-"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;"
ξαναρωτά ο σοφός.
-"Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος"
είπε ένας άλλος μαθητής
Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση: "Μα τότε
δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο..
"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;
Γιατί όταν θυμώνουν δυό άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ..
και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει
δυνατά, για να καλύψει την απόσταση..
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιό δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για
ν'ακουστούν.
Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά..
Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ
τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε
καν να μιλήσουν... παρά μονάχα ψιθυρίζουν.
Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να
μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν. Έτσι συμβαίνει όταν δυό άνθρωποι που
αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.

Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:

"Όταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε
λόγια που σαν απομακρύνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει
τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πιά τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού"

Monika - Yes I Do (new album Exit)

από τον/την φίλο/η alma libre:

Με αφετηρία ένα άγνωστο σήμερα
και προορισμό ένα αμφίβολο αύριο ταξίδι ξεκινώ,
μες τη διαδρομή του χρόνου ατενίζοντας το ιδανικό.

Ελλοχεύω στα μυστικά περάσματα αποδέκτης
να γίνω των καλών οιωνών τ' αδιάβατα μονοπάτια να περάσω,
αλώβητος απ' τους λαβύρινθους της μοναξιάς να βγω.

Με πλοίο νου πειρατικό αναχωρώ
έχοντας εισιτήριο τις απαντοχές μου
και χάρτη τον τετράγωνο ορίζοντα.

Χρησμό ευνοϊκό σέρνω μαζί μου σύντροφο πιστό,
δώρο θεϊκό για να τρομάζει τους φόβους,
ν' αναμετράει τα όρια της πίστης μου.

Πυξίδα στην άβυσσο που διαβαίνω.
Ανάγκη μου να επιλέξω
μια από τις όψεις του νομίσματος.

Επένδυσα στη ζωή και με ζημίωσε,
ακολούθησα το αγελαίο ένστικτο των ρυθμών της
και εξολοθρεύτηκα αναλώθηκα ολοκληρωτικά στη δράση της.

Αναζητώ χαμένος καταφύγιο στο μαυσωλείο μου
μοναχικός οδοιπόρος με φυλαχτό τα ξόρκια,
της ποινής μου τους μάγους αψηφώ.

Ψάχνοντας τα φανερά μυστικά τους να κουρσέψω
κι αγναντεύοντας την ανατολή του Άδη,
να γεμίσω της σιωπής μου τις άδειες σελίδες.

Το φειδωλό χρόνο να ξεπεράσω
κι ενώ θα χύνομαι στο άπειρο,
να εξαγνίσω το θάνατο.

Πότισε θεέ τις ρίζες μου,
δώσε μου δύναμη να αναρριχηθώ στο βασίλειο σου
μέλος του να γίνω.

Γιατί το σκοτάδι είναι πολύ κοντά
αρκεί να κλείσω τα μάτια.
Τ' όνειρο όμως θα είναι αστείρευτο;

Αναστέλλω κάθε υπεράσπιση για
το καταδικασμένο τέλος και οδοιπορώ,
για την ελεύθερη αιωνιότητα.

'the dark night of the soul and the Light after that'. Δυστυχώς χωρίς ελληνικούς υπότιτλους.

Let us All Unite, by Charlie Chaplin

Αποκαλύψεις για τα ΑΤΙΑ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΤΟΥ 2010, ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΤΟΥ 2010, ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Ομιλία του Στάμου Στίνη που έγινε τον Ιούνιο του 2010 στον Οραματισμό για την Ελλάδα που οργανώνει από το 1996 κάθε τρίμηνο το Παδισυ.

Ο Οραματισμός για την Ελλάδα πραγματοποιείται με τη συμμετοχή συνειδητών πολιτών σ’ όλη τη χώρα και περιλαμβάνει συντονισμένη εκπομπή θετικών σκέψεων, συναισθημάτων, συμβόλων και εικόνων που αποσκοπούν στην πνευματική πρόοδο της πατρίδας μας.

Η τέχνη του Δημιουργικού Οραματισμού είναι πανάρχαια και πανίσχυρη μέθοδος υλοποίησης στόχων και πρόκλησης γεγονότων. Αρκεί να ασκείται συντονισμένα και συνειδητά από μια πολύ μικρή μερίδα ανθρώπων, η οποία θεωρείται ως “κρίσιμη μάζα” της αλλαγής που θέλουμε να επιτύχουμε. Η κρίσιμη μάζα έχει υπολογιστεί πειραματικά ίση με το ένα δέκατο της τετραγωνικής ρίζας του συνολικού πληθυσμού που επιθυμούμε να αλλάξουμε. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι για την Ελλάδα απαιτείται ο συντονισμένος οραματισμός 330 μόνο ατόμων! Για την ανθρωπότητα ολόκληρη, απαιτούνται μόνο 8.500 περίπου συνειδητοί οραματιστές!

ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2010

«Σήμερα έχουμε ν’ αναφέρουμε ορισμένες σημαντικές πληροφορίες, κυρίως γιατί αφορούν και τον καθένα μας ατομικά, πέρα από το συλλογικό παιχνίδι, το οποίο παίζεται.

Η ανακοίνωση της ομιλίας ως «Σεπτέμβριος του 2010 μια νέα αρχή», σχετίζεται απόλυτα με την όλη ιστορία που διεξήχθη, με την ενεργειακή κρούση της 12ης Μαΐου.

Πιστεύω οι περισσότεροι από σας έχετε πληροφορηθεί, είτε όντας παρόντες εδώ, όταν έγινε η

Πάρτε την δική σας τσάντα για ψώνια.

Η μηχανή της Τρομολαγνίας
Τρόμος, φόβος μέσα από τα ΜΜΕ, μέσα από κάθε συζήτησή μας! Γιατί? Ποιός κερδίζει?

Κάποιες γενικές αλήθειες:
• Αν ψάξουμε στο internet, όσο ακόμα είναι ελεύθερο σε πληροφορίες, θα δούμε πως τα ΜΜΕ είναι πάντα διαπλεκόμενα με κυβερνήσεις, λειτουργούν με γνώσεις διαχείρισης μάζας και η μάζα σε αυτή τη περίπτωση είμαστε όλοι εμείς! Οι μάζες αυτές νομίζοντας πως έχουμε τη δύναμη, τη μία στιγμή μας κάνουν να τρέχουμε να πάρουμε δάνεια από τις τράπεζες, ή να κάνουμε botox, ή να αλλάξουμε στη πράξη και τις συνήθειές μας αλλά και τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους... Να βγάλουμε σκέψεις και να κινηθούμε όπως κάποιοι τις ορίζουν, μάλιστα πια πολύ εύκολα...
• Η δύναμη των ΜΜΕ δεν είναι τυχαία! Αν προσέξουμε, όλες οι γνώσεις που έχουμε, δεν είναι στη πράξη από προσωπικές μας αναζητήσεις ή εμπειρίες αλλά μας τα λένε και εμείς προχωράμε με αυτή τη βάση και συνεχίζουμε τις θεωρίες! Στη πράξη δεν έχει αποδειχτεί ούτε το πιο απλό, πχ γιατί υπάρχουν τα όνειρα, αν υπάρχει ο χρόνος, αν υπάρχει η ύλη! Αν ψάξετε στο internet θα βρείτε πως πράγματι τίποτα από αυτά που ξέρουμε δεν είναι αποδεδειγμένα και σωστά! Παλιά πίστευε ο κόσμος πως η γη είναι επίπεδη και όταν ο Γαλιλαίος είπε κάτι διαφορετικό, όλοι τον κοίταζαν με απορία και κανένας δεν τον πίστευε! Κάτι αντίστοιχο παίζει και τώρα! Διαβάζουμε διάφορα πράγματα, ιστορίες, αλλά περιμένουμε επιβεβαίωση από τα ΜΜΕ, όταν τα επιβεβαιώσουν είναι και σωστά! Μέγα λάθος, γιατί ξεχάσαμε πως τα ΜΜΕ είναι Ιδιωτικές Επιχειρήσεις, είναι μπίζνες λοιπόν, που μάλιστα αν δείτε και πιο προσεχτικά δεν έχουν καν άδεια

ΠΟΙΗΣΗ

Βλέπω οτι σε αρκετούς φίλους του Ηλιάνθου αρέσει η ποίηση! Μια φίλη, η ΡΕΑ, μου έστειλε ένα ενδιαφέρον κείμενο που το δημοσιεύω και φυσικά περιμένω η στήλη της ποίησης να έχει αρκετή συμμετοχή από πολλά μέλη μας που ακόμα μάλλον βρίσκονται σε διακοπές!

"Η αγάπη στην Ποίηση μου ήρθε από μακρυά και, αν μπορεί να το πει αυτό κανένας, έξω από τη λογοτεχνία. Το συνειδητοποίησα μιά μέρα καθώς τριγύριζα στις αίθουσες του Βρετανικού Μουσείου και βρέθηκα μπροστά σ'έναν πάπυρο, πρασινωπό, αν θυμάμαι καλά, με χαραγμένο επάνω του, αρκετά καθαρά, ένα απόσπασμα της Σαπφώς. Υστερα από τους σωρούς τα λατινικά χειρόγραφα που κατάπινα τα χρόνια εκείνα, ένιωθα μιά πραγματική ανακούφιση, μου φαινότανε ότι ο κόσμος ίσιωνε κι έμπαινε στη σωστή του θέση. Αυτά τα λιγνόκορμα, συμπαγή κεφαλαία συγκροτούσανε μια γραφική παράσταση διαυγή και μυστηριακή μαζί, που μου 'κανε νόημα φιλικό μεσ' από τους αιώνες. Σα να βρισκόμουν πάλι σ' ένα γιαλό της Μυτιλήνης και ν' άκουγα την κόρη του περιβολάρη μας να τραγουδά.

"Πρώτα-πρώτα η ποίηση" Ανοιχτά χαρτιά

Οδυσσέας Ελύτης

Να γιατί γράφω. Γιατί η Ποίηση αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο θάνατος. Είναι η λήξη μάς ζωής και η έναρξη μιάς άλλης, που είναι η ίδια με την πρώτη αλλά που πάει πολύ βαθειά, ως το ακρότατο σημείο που μπόρεσε ν΄ανιχνεύσει η ψυχή, στα σύνορα των αντιθέτων, εκεί που ο Ηλιος και ο Αδης αγγίζονται. Η ατελεύτητη φορά προς το φως το Φυσικό που είναι ο Λόγος και το φως το Ακτιστον που είναι ο Θεός. Γι΄αυτό γράφω. Γιατί με γοητεύει να υπακούω σ΄αυτόν που δε γνωρίζω, που είναι ο εαυτός μου ολάκερος, όχι ο μισός που ανεβοκατεβαίνει τους δρόμους και "φέρεται εγγεγραμμένος στα μητρώα αρρένων του Δήμου."

Είναι σωστό να δίνουμε στο άγνωστο το μέρος που του ανήκει, να γιατί πρέπει να γράφουμε. Γιατί η Ποίηση μας ξεμαθαίνει από τον κόσμο, τέτοιον που τον βρήκαμε: τον κόσμο της φθοράς, που έρχεται κάποια στιγμή να δούμε ότι είναι η μόνη οδός για να υπερβούμε τη φθορά, με την έννοια που ο Θάνατος είναι η μόνη οδός για την Ανάσταση.

Οδυσσέας Ελύτης

"Πρώτα-πρώτα η ποίηση " Ανοιχτά Χαρτιά

lessons from geese!

The Awakening: Η Αλήθεια πίσω από τα γεγονότα:

ευχαριστώ!!!

‎...ανέβαινα την ανηφόρα καταϊδρωμένη και έλεγα...λίγο ακόμα και θα είναι κατηφόρα...και στην κορυφή αντίκρισα το πιο όμορφο δώρο: 

Φως από τη πιο λεπτή φλούδα της Σελήνης, μέσα στο πανέμορφο βαθύ μπλε του αιθέρα με την υπογραφή της Αφροδίτης!!! Και όλο αυτό μέσα στα χρώματα του Ηλιοβασιλέματος!! Μέχρι και τα σκυλιά χαμογέλασαν! :-)))  Ευχαριστώ!!!

το κείμενό σας delta Four-ce, μου έφερε στο νου, ευχές που είχε στείλει η Νίκη στην ομάδα πέρυσι...

Μέσα από την καρδιά μου εύχομαι

ένα πιο ανθρώπινο και φωτεινό 2009

Εύχομαι να είμαστε πιο συνειδητοί του "τι εστί πλούτος"

και να εργαζόμαστε γι αυτό, και με καθαρό νου να

κατανοούμε την ιστορία που γράφουμε - γράφεται.

Εύχομαι να μαχόμαστε στο να γινόμαστε "οι μικροί

ήρωες του ιδίου μας εαυτού", να μαχόμαστε στο να 

γινόμαστε δηλαδή εμείς οι ίδιοι καλύτεροι, όσο κιαν 

αυτό είναι το πιο δύσκολο απ' όλα.

Ίσως έτσι καταφέρουμε να χτίσουμε

κι εμείς ένα σκαλοπάτι προς το Φως. Και

μόνο τότε θα έχουμε ισχύ εν τη ενώσει. Είμαστε κι εμείς

μέρος της ιστορίας. Υπάρχουμε".

Σας στέλνω την αγάπη μου,

Νίκη

Ένα «κυριακάτικο γαλήνιο» πρωινό καθόμουν στη βεράντα μου και διάβαζα ένα βιβλίο που μέσα από μια σχετική κουβέντα μας, μου είχε θυμίσει η φίλη μου Κατερίνα. Το κατέβασα από την πλούσια βιβλιοθήκη μου και καθώς το ξεφύλλιζα, παρατήρησα ότι δεν έμοιαζε «ταλαιπωρημένο». Προφανώς δεν το είχα εκ-μεταλλευθεί επαρκώς τότε που το πρωτοδιάβασα!
Άρχισα λοιπόν την εκ νέου επαφή, μιας και «εκείνη την εποχή η πνευματική μου αναζήτηση συνδεόταν με την ιδέα πως υπήρχαν μυστικά, μυστηριώδεις δρόμοι, άνθρωποι ικανοί να καταλάβουν και να ελέγξουν πράγματα απαγορευμένα στη πλειονότητα των θνητών. Έτσι το να διανύεις ¨το δρόμο των κοινών ανθρώπων¨ φαινόταν ένα σχέδιο χωρίς ενδιαφέρον.»
Όμως τώρα, ο δρόμος ‘των κοινών ανθρώπων’ έχει πάρει άλλο νόημα για μένα।

Ίσως είναι οι άνθρωποι που καταφέρανε να χρησιμοποιούν τον κοινό νου। Σ’ αυτόν που θα μπορούσαμε όλοι να έχουμε πρόσβαση αν … είχαμε την κατάλληλη σύνδεση! Κάτι σαν το Διαδίκτυο…!!!
Καθώς το διάβαζα περνούσατε όλοι σας, σαν εικόνες από μπροστά μου και για λίγο συνομιλούσα μαζί σας… Σκέφθηκα λοιπόν ότι ήρθε η ώρα να ξεκινήσει η ιδέα που είχαμε με τον Γίωργο Φροντίδη, ενός blog του IlianthosFamilyOnLine ! και αντί να σας στείλω, στον καθένα ξεχωριστά, ένα e-mail, παροτρύνοντάς σας να μοιραστείτε μαζί μου αλλά και με όποιον άλλον θέλετε, τις σκέψεις που σας δημιούργησε το παρακάτω απόσπασμα, να τις ανεβάζουμε στο διαδίκτυο ή στο Κοινό Νού ή στο Συλλογικό Ασυνείδητο έτσι ώστε να μπορούν να έχουν πρόσβαση όλοι όσοι θα θέλανε να δικτυωθούν με την οικογένεια του Ηλιάνθου.
Ξέρω ότι ο καθένας μας και λόγω ηλικίας και απόστασης που έχει διανύσει (?)(!) κάπου αλλού θα σταθεί, διαφορετικά θα κρούσουν μέσα του οι σκέψεις αυτές του συγγραφέα.
Δεν θα ήταν πολύ όμορφο να τις μοιραστούμε?
Εμπρός λοιπόν, βρείτε τα ψευδώνυμά σας (αν και μερικοί ήδη τα έχετε έτοιμα), καθαρίστε το πληκτρολόγιό σας από τα σουσαμάκια και τον χυμένο νες καφέ, μπέστε στη πρίζα …εσείς και ο υπολογιστήρας σας και ανοίξτε τα πεταλάκια σας στο Φως!
Μην ξεχνάτε άλλωστε το μότο μας:
Κάθε φύλλο κ΄ενας φίλος
Κάθε φίλος κ΄ένας ήλιος
Ας εγκαινιάσουμε λοιπόν και τη Διαδικτυακή Οικογένεια του Ηλιάνθου!
Welcome to Ilianthos Family On Line

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε …
Osher Ahava
Christina Kindness
Γεώργιο Φροντίδη
Βασίλη ΧαρΑγγελε
Θέμις Δικαιοπούλου
Νικήτα Ιερομόναχε
Και όλα τ΄αλλα τα καλά παιδιά !

Να λοιπόν το κομμάτι που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
«Το ταξίδι της αναζήτησης (?) που στην αρχή είναι ένα μαρτύριο επειδή το μόνο που εύχεσαι είναι να φτάσεις, αρχίζει να μετατρέπεται σε ευχαρίστηση, σε χαρά της αναζήτησης και της περιπέτειας. Τρέφεις λοιπόν τα όνειρά σου, που είναι απαραίτητα.
«ο άνθρωπος δε θα πάψει να ονειρεύεται ποτέ. Το όνειρο είναι η τροφή της ψυχής, όπως τα φαγώσιμα είναι η τροφή του σώματος. Πολύ συχνά, στη ζωή μας, βλέπουμε τα όνειρα και τις επιθυμίες μας να σβήνουν, να μην εκπληρώνονται, αλλά πρέπει να εξακολουθούμε να ονειρευόμαστε, διαφορετικά η ψυχή μας πεθαίνει κι η Αγάπη δεν μπορεί να εισχωρήσει.
Οι άνθρωποι δίνουν μάχες, άλλοι για το δίκαιο και άλλοι για την Αλήθεια. Το ποιος έχει δίκιο ή το ποιος κατέχει την Αλήθεια δεν έχει σημασία: σημασία έχει το να ξέρεις πως, και από τις δυο μεριές αγωνίζονται τον αγώνα τον Καλό.
«ο Καλός Αγώνας είναι αυτός που γίνεται επειδή τον ζητάει η καρδιά μας. τις ηρωικές περιόδους, την εποχή των περιπλανώμενων ιπποτών, ήταν εύκολο, υπήρχαν εδάφη να κατακτήσεις κι ένα σωρό πράγματα που μπορούσες να κάνεις. Στις μέρες μας ο κόσμος άλλαξε πολύ κι ο Καλός Αγώνας μεταφέρθηκε από το πεδίο της μάχης στον εσωτερικό μας κόσμο.
«Ο Καλός Αγώνας είναι αυτός που κάνουμε στ΄όνομα των ονείρων μας. όταν ξεσπούν μέσα μας με όλη τους την ορμή- στην νιότη μας-, είμαστε όλο θάρρος και τόλμη, αλλά δεν έχουμε μάθει ακόμα ν΄αγωνιζόμαστε. Όταν μαθαίνουμε, ύστερα από πολλές προσπάθειες, δεν έχουμε πια το ίδιο κουράγιο να αγωνιστούμε. Τότε στρεφόμαστε εναντίον του εαυτού μας, γινόμστε ο χειρότερος εχθρός του. Λέμε πως τα όνειρά μας είναι παιδαριώδη, ότι είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν ή ότι τα κάναμε όταν ακόμα αγνοούσαμε την πραγματικότητα της ζωής. Σκοτώνουμε τα όνειρά μας επειδή φοβόμαστε να διεξάγαγουμε τον Καλό Αγώνα»
«Σκοτώνουμε λοιπόν τα όνειρά μας και το πρώτο σύμπτωμα αυτού του γεγονότος είναι η έλλειψη χρόνου. Οι πιο πολυάσχολοι άνθρωποι που γνώρισα στη ζωή μου είχαν πάντα χρόνο για όλα. Αυτοί που δεν έκαναν τίποτα ήταν πάντα κουρασμένοι, δεν αντιλαμβάνοντα πόσο λίγο απέδιδαν και παραπονιόντουσαν διαρκώς πως η μέρα ήταν πολύ σύντομη. Στην πραγματικότητα, φοβούταν να κάνουν τον Καλό Αγώνα.»
«Το δεύτερο σύμπτωμα του θανάτου των ονείρων μας είναι οι βεβαιότητές μας. Επειδή δε θέλουμε να δούμε τη ζωή σαν μια μεγάλη περιπέτεια που αξίζει να ζήσουμε, αρχίζουμε να πιστεύουμε πως είμαστε σοφοί, δίκαιοι και σωστοί μέσα στο λίγο που περιμένουμε από την ύπαρξή μας. Κοιτάζουμε πέρα από τα τείχη της καθημερινότητάς μας κι ανακαλύπτουμε το θόρυβο της λόγχης που σπάει, τη μυρωδιά του ιδρώτα και της σκόνης, τις μεγάλες καταστροφές και τα διψασμένα για κατάκτηση βλέμματα των πολεμιστών. Αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε ποτέ τη χαρά, την απέραντη χαρά που πλημμυρίζει την καρδιά αυτού που αγωνίζεται, γιατί γι΄αυτόν ούτε η νίκη ούτε η άτακτη φυγή έχουν σημασία. Μετράει μόνο το να διεξάγεις τον Καλό Αγώνα.
«Τέλος, το τρίτο σύμπτωμα του θανάτου των ονείρων μας είναι η γαλήνη. Η ζωή μας γίνεται ένα κυριακάτικο απόγευμα, δε μας ζητάει πολλά πράγματα και δεν απαιτεί περισσότερα απ΄όσα θέλουμε να της δώσουμε. Πιστεύουμε τότε πώς είμαστε ώριμοι, πώς αφήνουμε κατά μέρος τις παιδικές μας φαντασιώσεις και πως επιτυγχάνουμε την προσωπική και επαγγελματική μας ολοκλήρωση. Μας εκπλήσσει όταν ακούμε κάποιον της ηλικίας μας να λέει πως αγαπάει ακόμα αυτό ή εκείνο στη ζωή. Αλλά, στην πραγματικότητα, στα κατάβαθα του είναι μας, ξέρουμε τι έχει συμβεί: εμείς πάψαμε να αγωνιζόμαστε για τα όνειρά μας, πάψαμε να διεξάγουμε τον Καλό Αγώνα.»
«Όταν παραιτούμαστε από τα όνειρά μας και βρίσκουμε τη γαλήνη, γνωρίζουμε μια σύντομη περίοδο ηρεμίας αλλά τα νεκρά όνειρα αρχίζουν να σαπίζουν μέσα μας και να μολύνουν όλη μας τη ατμόσφαιρα. Γινόμαστε σκληροί μ΄αυτούς που μας περιβάλλουν και, τελικά, στρέφουμε αυτή τη σκληρότητα εναντίον του εαυτού μας. και τότε ο πόνος και οι ψυχώσεις αρχίζουν να μας βασανίζουν. Αυτό που θελήσαμε να αποφύγουμε μέσα στον αγώνα, την απογοήτευση και την αποτυχία- γίνεται η μόνη κληρονομιά της ανδρείας μας. και μια ωραία πρωία, τα νεκρά και σάπια όνειρά μολύνουν τόσο τον αέρα, που δεν μπορούμε ν΄ανασάνουμε κι επιθυμούμε το θάνατο που θα μας λυτρώσει από τις βεβαιότητές μας, τις ασχολίες μας και αυτή τη φοβερή γαλήνη των κυριακάτικων απομεσήμερων».
Δυστυχώς βλέπουμε πάντα τον καλύτερο δρόμο που πρέπει ν΄ακολουθήσουμε, αλλά παίρνουμε αυτόν στον οποίον είμαστε συνηθισμένοι»
«Ο μόνος τρόπος να σώσουμε τα όνειρά μας είναι να είμαστε μεγαλόψυχοι με τον εαυτόν μας. πρέπει να χειριζόμαστε με αυστηρότητα κάθε απόπειρα αυτοτιμωρίας, όσο οξυδερκής κι αν είναι. Για να ξέρουμε πότε γινόμαστε σκληροί με τον εαυτόν μας, πρέπει να μετατρέπουμε σε φυσικό πόνο την παραμικρή εμφάνιση πνευματικού πόνου, όπως η ενοχή, οι τύψεις, η αναποφασιστικότητα, η δειλία. Μεταβάλλοντας σε φυσική μια πνευματική οδύνη, γνωρίζουμε το κακό που μπορεί να μας προκαλέσει.
Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑΣ
Κάθε φορά που σου περνάει από το νου μια σκέψη που νομίζεις πως σε βλάπτει –ζήλια, αυτολύπηση, ερωτικοί καημοί, φθόνος, μίσος κλπ- ακολούθησε αυτή τη διαδικασία!
Μπήξε το νύχι του δείκτη σου στη ρίζα του νυχιού του αντίχειρα ώσπου να γίνει έντονος ο πόνος. Συγκεντρώσου σε αυτόν! Αντανακλά τον πνευματικό πόνο σε φυσικό πεδίο. Μη σταματήσεις την πίεση στο δάχτυλό σου ώσπου να σου φύγει αυτή η σκέψη από το νου.
Να επαναλαμβάνεις την άσκηση όσες φορές είναι απαραίτητο, συνεχώς δηλαδή, ώσπου να σε εγκαταλείψει η σκέψη. Θα σου ξανάρθει σε πιο αραιά διαστήματα και θα εξαφανιστεί εντελώς αν δεν ξεχάσεις να κάνεις την άσκηση κάθε φορά που η σκέψη επιστρέφει.»

Το απόσπασμα είναι από το Ημερολόγιο ενός Μάγου- Paulo Coelho – Εκδόσεις Νέα Σύνορα.

Με αγάπη

Delta Four-ce